Od czego zależy nonkonformistyczna postawa? Czy nonkonformizm wynika z samoakceptacji?
Dr Agnieszka Gutkowska pracująca w Zakładzie Kryminologii Uniwersytetu Warszawskiego w artykule zatytułowanym „Konformizm i nonkonformizm w społeczeństwie rzeczywiście wielokulturowym” podkreśla, że oprócz samoakceptacji i pewności siebie ważną rolę w przyjmowaniu postawy nonkonformistycznej odgrywa osobowość. Nonkonformistami nie zostaną najprawdopodobniej osoby niewierzące we własne możliwości, wycofane, uległe. Poza osobowością istotna jest również świadomość samego siebie, w tym własnych wad i zalet.
Nonkonformizm – z czym łatwo go pomylić?
Nonkonformistom często mylnie przepisuje się takie cechy jak:
- apodyktyczność – postawa o wiele bardziej skrajna od nonkonformizmu, jako że nie wiąże się jedynie z podważaniem zdania innych, ale narzucaniem otoczeniu swojego punkt widzenia;
- gwiazdorstwo – otoczenie może uważać, że wyrażenie sprzeciwu wiąże się z chęcią zwrócenia na siebie uwagi, podczas gdy prawdziwemu nonkonformiście zależy przede wszystkim na znalezieniu odpowiedzi lub wyrażeniu swojego zdania;
- krytycyzm – jest to również błędnie przypisywana postawa, jako że jednym z założeń nonkonformizmu jest przedstawienie swoich przekonań w sposób, który nie krzywdzi innych osób.
Czym jeszcze wyróżnia się nonkonformista?
Osoba, która nie podąża za tłumem, ale stara się myśleć samodzielnie, charakteryzuje się elastycznym podejściem na etapie poszukiwania rozwiązania. Chce tak opracować swój plan, aby uniknąć złych wyborów. Później natomiast działa ściśle z przyjętą strategią. Bycia nonkonformistą można się nauczyć przede wszystkim poprzez ćwiczenie samoakceptacji i asertywności. W tym celu można skorzystać z sesji z coachem.
Zespół Process Coach
